Monaster w Radecznicy został zorganizowany w budynkach należących wcześniej do skasowanego w 1869 roku klasztoru bernardynów. W 1882 roku sprowadzono tu prawosławnych mnichów. Od 1899 roku powstał tu prawosławny klasztor żeński. Patronem monasteru był św. Antoni Peczerski. Przebudowano wtedy kościół na cerkiew i zbudowano dwa nowe budynki na ochronkę i seminarium nauczycielskie. Zakonnice pracowały w tkalni, pisały ikony, prowadziły szkołę dwuklasową oraz szkoły dla kobiet kształcące ogrodniczki i sadowniczki. Prowadziły również aptekę i szpital. Monaster przetrwał do wybuchu I wojny światowej. Zakonnice ewakuowały się w 1915 roku do głąb Rosji i nigdy już nie powróciły. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę władze zwróciły klasztor kościołowi katolickiemu.