W Opocznie niewielką cerkiew na Placu Zamkowym, w stylu rosyjskim, wybudowano wyłącznie z ofiar wiernych. Głównym ofiarodawcą był metropolita moskiewski Włodzimierz, który przekazał na ten cel 10 tys. rubli. Cerkiew uroczyście wyświęcono jesienią 1911 roku. Świątynia była zbudowana na planie krzyża greckiego. Główną bryłę wieńczyła baniasta kopuła. Cerkiew była dwupoziomowa. Wejście prowadziło pod baniastym portalem wykonanym z białego piaskowca. Dach pokryto blachą miedzianą. Ikony do cerkwi napisał petersburski malarz Wasiljew. Rzeźbiony w drewnie ikonostas oraz ikony w złocie zakupiono w Ławrze Kijowsko-Pieczerskiej. Cerkiew ogrodzono metalowym kutym ażurowym ogrodzeniem. Świątynia nie miała etatowego duchownego. Nabożeństwa sprawował raz w tygodniu duchowny z parafii w Końskich. Parafian w tym okresie było stu pięćdziesięciu. Cerkiew funkcjonował do 15 maja 1915 roku – wkroczenia wojsk austriackich. Następnie budynek cerkwi stał pusty. W 1924 roku władze miejskie podjęły decyzję o jego rozbiórce, asygnując na ten cel 5 tys. złotych. Prace rozpoczęto dopiero w 1930 roku. Wyposażenie oraz ikony z ikonostasu przeniesiono do kościoła katolickiego św. Bartłomieja w Opocznie, gdzie znajdują się do dnia dzisiejszego. W końcu lat dziewięćdziesiątych dwie ikony, przedstawiające świętych Archaniołów Michała i Gabriela, zostały oddane do cerkwi w Sokołowsku niedaleko Wałbrzycha. W kościele pozostawiono namalowane kopie tych ikon. Część metalowego ogrodzenia wykorzystano wokół pomnika T. Kościuszki, a w latach sześćdziesiątych XX wieku ogrodzono boisko sportowe Szkoły Podstawowej Nr 2. Jedyny zachowany fragment budynku cerkwi pieczołowicie przechowuje na swojej posesji Pan Włodzimierz Koperkiewicz w Ogonowicach. Literatura: KOPERKIEWICZ Włodzimierz: Bez Syndromu Wacława. PP 1992, I, 9; KOPERKIEWICZ Włodzimierz: Jak car Aleksander II zaprzyjaźnił się z księdzem kanonikiem. PP 1992, V, 11; Zob. Tenże: Car Mikołaj II w Polsce. ; Przegląd Pprawosławny 1992, VIII, 7; W ŚWIECIE starej fotografii. [Rynek i cerkiew przed I wojną światową]. – Przegląd Prawosławny 1992, VII, 23-24, il.; (sas): W cieniu wojennych mogił. PP 1992, X, 16; KOPERKIEWICZ Włodzimierz: Zasłużyła na taki pogrzeb (Natalia Adamowna Zaierucha-Kryweń). Przegląd Prawosławny 1995, nr 6, s. 33; (ecz): W duchu pojednania. W Opocznie duchowni różnych wyznań wyświęcili dwa cmentarze żołnierzy poległych w pierwszej i drugiej wojnie światowej. Przegląd Prawosławny 1998, nr 5, s. 16; KOPERKIEWICZ Włodzimierz: Burzenie cerkwi było zbrodnią. Listy do redakcji. Przegląd Prawosławny 1998, nr 10(160), s. 18; KOPERKIEWICZ Włodzimierz: Na brackiej mogile. [ w Odrzywole]. Przegląd Prawosławny 1998, nr 11, s. 25-26; – Wojenna mogiła (prawosławnego partyzanta w Opoczyńskiem). Przegląd Prawosławny 1999, nr 1(163), s. 23-24, il.; -Ikony z cerkwi w Opocznie. Przegląd Prawosławny 2002, nr 3, s. 25; -Zaopiekujemy się mogiłami (w Opocznie). Przegląd Prawosławny 2002, nr 3, s. 37; – W sewastopolskiej twierdzy. [Wspomnienie autoara o rodzinie]. PP 2002, VII, 51, i