Inicjatorem budowy cerkwi był naczelnik powiatu Aleksander Kowalewski. Dotychczas cerkiew znajdowała się w budynku miejscowego oddziału żandarmerii na peryferiach miasta. Planowano urządził cerkiew w byłym już zamkniętym budynku ujeżdżalni należącym do Zarządu Inżynieryjnego. Rozpoczęta w 1902 roku zbiórka pieniędzy przyniosła w ciągu dwóch lat 14 tys. rubli i postanowiono wybudować cerkiew z prawdziwego zdarzenia. Wojna rosyjsko-japońska i rewolucja opóźniły prace przy budowie cerkwi. Dopiero 24 kwietnia 1910 roku odbyło się położenie kamienia węgielnego na centralnym placu miasta, zakupionym od władz za sumę 1000 rubli. Projekt cerkwi wykonał gubernialny inżynier architekt Pinajew. Prace budowlane prowadziła firma mieszkańca Warszawy Karstensa Mawriki. Cerkiew wybudowano w stylu bizantyjskim na planie krzyża z podwyższoną na 5 stopni częścią ołtarzową. Nad cerkwią górowała wieża z sześcioma oknami, zakończona płaską kopułą i 14 oknami umieszczonymi w ścianach cerkwi. Nad wejściem wybudowano niewielką dwurzędowa dzwonnicę z pięcioma dzwonami. Wokół cerkwi wzniesiono lekkie ażurowe ogrodzenie. Koszt budowy cerkwi wraz z jej wyposażenie wyniósł 24 tys. rubli. Cerkiew konsekrowano 21 stycznia 1912 roku. Cerkiew mieściła 300 osób. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1919 roku z cerkwi usunięto całe wyposażenie i budynek stał się własnością miasta. W 1921 roku budynek cerkwi przekazano do użytkowania Kołu Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Na przełomie lat 1927/1928 podjęto decyzję o rozbiórce cerkwi. Cegłę z rozbiórki przeznaczono na budowę szkoły dla dzieci żydowskich oraz na remont sali teatralnej. Literatura: PIETRZAK JAN Pop zdjął sakrę. Nad Wartą Tygodnik Ziemi Sieradzkiej 2004 Nr 47, s. 17; Vox: O pravoslavnych chramach, VČt. 1928, s. 522-5;