W Łodzi stacjonował 37. Jekatierenburski Pułk Piechoty. W setną rocznicę jego powstania postanowiono wznieść cerkiew pułkową. Pieniądze na jej budowę ofiarowali łódzcy fabrykanci, przede wszystkim Juliusz Heinzl. Kamień węgielny położono w 1894 roku. Murowaną cerkiew wieńczyło pięć kopuł. Niespotykane w architekturze cerkwi było to, że stanowiła jedną całość z przestronnym parterowym maneżem. Na jego rogach znajdowały się także namiotowe wieże z małymi kopułkami. Dzwonnicę usytuowano oddzielnie. Cerkiew mieściła trzy tysiące osób i była większa niż warszawski sobór. Wyświęcono ją 28 listopada 1896 roku w przeddzień uroczystych obchodów jubileuszu pułku. Później cerkiew przeszła w ręce 1. Strzeleckiej Brygady. W niepodległej Polsce cerkiew przekazano parafii katolickiej. Dokonując adaptacji na potrzeby kościoła, usunięto kopuły i inne prawosławne elementy.