-
- z kolekcji Wawrzyńca Markowskiego z Przemyśla
Dęblińska twierdza była jedną z trzech największych cytadeli w Polsce. 27 września 1849 roku w twierdzy wyświęcono wojskową cerkiew. Budową kierował generał Dehn – naczelnik inżynierów armii czynnej. Murowaną świątynię na centralnym placu twierdzy wzniesiono na planie krzyża, z jedną kopułą, która wznosiła się na wysokość 41 m, a wraz z krzyżem miała 47 m. Na wejściem usytuowano dzwonnicę, na której zawieszono sześć dzwonów. Ogrodzenie z kutego żelaza wmurowano w betonowe słupy i wraz z trzema bramami otaczało ono budynek. Cerkiew posiadała jeden ołtarz gówny i dwa boczne i mieściła siedemset osób. Budulec w postaci granitowych bloków przywieziono z kamieniołomu w Janowej Dolinie na Wołyniu. Do 1890 roku cerkiew pozostawała w jurysdykcji diecezji, a następnie przekazano ją do resortu wojskowego. Po zajęciu twierdzy przez administrację polską, cerkiew przemianowano na katolicki kościół garnizonowy. Po II wojnie światowej budynek cerkwi służył jako magazyn sprzętu wojskowego. W 1964 roku przystąpiono do rozbiórki cerkwi z przeznaczeniem materiału na budowę szkoły podstawowej nr 5. Latem 1968 roku rozbiórkę cerkwi zakończono, pozostawiając jedynie fundamenty.