Prawosławne cerkwie na starych pocztówkach chram.com.pl

W 1867 roku Kielce zostały miastem gubernialnym. Ranga miasta i duża liczba prawosławnych wymagała wzniesienia prawosławnej cerkwi. Sobór wybudowano według projektu architekta Kowalskiego na jednym z centralnych miejsc miasta. Plac wokół cerkiew ogrodzono kamiennym parkanem,     a od frontu i na przeciwko było żelazne ogrodzenie na podstawie z Kamień węgielny położono 9 maja 1868 roku, a wyświęcenia dokonano 21 maja 1870 roku. Datę konsekracji świątyni wybrano nieprzypadkowo. W dniu święta Wniebowstąpienia 25 maja 1867 roku car Aleksander II szczęśliwie uniknął zamachu na swoje życie w Paryżu. Sobór posiadał trzy wejścia i miał pięć złoconych kopuł; główna nad centralnym sklepieniem i cztery mniejsze na przeciwległych bokach. Zamiast baniastych kopuł wykonano smukłe kopułki w stylu ukraińskim. Sobór nie posiadał dzwonnicy. Pięć dzwonów, odlanych w Westfalii, umieszczono w dwóch przednich kopułach. Cokoły, stopnie schodów, arki i kolumny wykonano z miejscowego piaskowca. Arkę i kolumny głównego wejścia wykonano z marmuru. Nad wejściem umieszczono obraz Boga Ojca. Freski wewnątrz wykonał artysta Winogradow, trzyrzędowy rzeźbiony i pozłacany ikonostas był dziełem Serebriakowa, a ikony napisał akademik Wasiljew. Posadzkę soboru wyłożono marmurowymi płytami. Sobór mógł pomieścił sześcest osób. Koszt budowy wyniósł ponad 75 tys. rubli. W roku 1901 sobór przeszedł kapitalny remont. W 1920 roku świątynię przeznaczono na polski kościół garnizonowy. Od 1926 roku budynek stał pusty i ulegał dewastacji. W 1930 roku Ministerstwo Robót Publicznych wydało zezwolenie na jego rozbiórkę, którą zakończono dopiero w cztery lata później.